Το τίμημα της προετοιμασίας για αυτό που ελπίζουμε ότι δεν θα συμβεί ποτέ είναι βαρύ για την Πολεμική Αεροπορία. Ο πρόσφατος θάνατος δύο ακόμη νέων ανθρώπων είναι μια θλιβερή υπενθύμιση αυτής της τραγικής παροιμίας.
Αλλά το να είσαι παγκόσμιος ηγέτης στα ραδιοκύματα έχει πάντα υψηλό τίμημα. Και οι ανθρωποθυσίες στην εθνική υπηρεσία αφθονούν.
Στις 16 Φεβρουαρίου 1954, στα σύνορα των επαρχιών Λαρίσης και Μαγνησίας, κοντά στο χωριό Παλαιόμυλος, διοικητικά της επαρχίας Φαρσάλου, επρόκειτο να συμβεί ένα από αυτά, και μάλιστα δύο, επεισόδια.
Ο Διοικητής της Μοίρας Καλογερόπουλος Σταύρος και ο Διοικητής της μοίρας Χαριούρος Ευάγγελος πραγματοποιούν άσκηση προσγείωσης στον ραδιοφάρο της 111ης Πτέρυγας Μάχης (Νέα Αγκιάρος) κατά τη διάρκεια F-84G της 340ης Μοίρας Καταδίωξης. του αεροδρομίου. Η Πολεμική Αεροπορική Βάση βόρεια του Αγιάλου ιδρύθηκε το 1953.
Ο καπετάν Καλογερόπουλος Σταύρος γεννήθηκε το 1922 στο Παραπούγι Μεσσηνίας. Γεννήθηκε δέκα χρόνια πριν τον Υπολοχαγό Χαριούρια. Τον Σεπτέμβριο του 1940 ξεκίνησε αεροπορική εκπαίδευση στο τμήμα Υπαξιωματικών της Ακαδημίας Πολεμικής Αεροπορίας. Ήταν άλλος ένας βετεράνος του 2ου ΠΦ, στον ίδιο ασκούμενο με τον Αντισυνταγματάρχη Γεώργιο Ταγκαλάκη, ο οποίος πέθανε εν ενεργεία. Όταν το μέτωπο κατέρρευσε το 1941, κατέφυγαν στη Ροδεσία, όπου συνέχισαν την εκπαίδευσή τους στο Ελληνικό Γραφείο Παιδείας. Τον επόμενο Αύγουστο διορίστηκε διευθυντής αγέλης ο Σταύρος Καλογερόπουλος. Συμμετείχε σε επιχειρήσεις στο Βορειοαφρικανικό Θέατρο και επέζησε από εκείνη την κόλαση. Εκτός από το Αναμνηστικό Μετάλλιο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, έλαβε πολυάριθμα ηθικά βραβεία, συμπεριλαμβανομένου του Βρετανικού Διακεκριμένου Ιπτάμενου Σταυρού, του Πολεμικού Σταυρού, του Μεταλλίου Στρατιωτικής Αξίας Υπηρεσίας και του Μεταλλίου Ισόβιας Υπηρεσίας.
Η τελευταία του αποστολή ήταν 340MDB, με έδρα τότε τον Ν. Αγίαλο. Άφησε πίσω του τους Hurricanes και τα ελικόπτερα του Χάρβαρντ και πέρασε στην εποχή των μαχητών με την ΠΑ. Ήταν αεροπόρος της πυρίτιδας, οπότε είχε μια νεότερη γενιά 111 χειριστών υπό την προστασία του.
Ανθυπολοχαγός Χαριουρίας Ευάγγελος. Ο Χαριουριάς γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1932. Μέχρι τον Οκτώβριο του 1952, ο Καλογερόπουλος είχε ήδη συσσωρεύσει δέκα χρόνια πτητικής εμπειρίας και είχε λάβει τον βαθμό του έφεδρου αντισυνταγματάρχη. αλεπού στην ΠΑ και 111 στη Ν. Αγχίαλο ήταν οι πρώτες του τοποθετήσεις, αλλά ήδη ξεχώριζε για το πάθος του όταν διεξήγαγε μικρές ή μεγάλες επιχειρήσεις. Ήταν ξεκάθαρο σε όλους ότι ο 20χρονος αεροπόρος είχε φωτοβολίδες σαν πιλότος μαχητικού. Αυτό δεν έχει να κάνει με τον τύπο του αεροπλάνου που πιλοτάρει…
Στις 16 Φεβρουαρίου 1954, οι δυο τους ξεκίνησαν μια εκπαιδευτική πτήση για να επιτεθούν σε επίγειους στόχους. Ο καιρός ήταν στα βάθη του χειμώνα και ο ουρανός έσκιζε το κάλυμμα των φυσαλίδων του F-84G. Σταγόνες βροχής που επιταχύνονταν από την άκρη του διαδρόμου προς τον μουντό ουρανό έτρεχαν από τον έξω κόσμο στο διαφανές χώρισμα του στενού πιλοτηρίου. Φτάνοντας στα γνωστά κυνηγότοπα του Αιθέρα, ο καιρός δεν ήταν τόσο καλός. Ωστόσο, τα βουνά είναι συνήθως καλυμμένα με χιόνι. Δεν ήταν κάτι που δεν ήξεραν. Αλλά καμία μέρα δεν είναι ίδια με την προηγούμενη, καμία μέρα δεν είναι ίδια με οποιαδήποτε άλλη πτήση. Και κάθε αποστολή κρύβει το δικό της μυστικό. Άρχισαν την κάθοδό τους προς το ραδιοφάρο…
Αλλά κάτι πήγε στραβά… Λένε ότι το ένα πλοίο άγγιξε το άλλο;
Χωρικοί και βοσκοί από το κοντινό χωριό Ελευθεροχώρι, που ήταν μάρτυρες της συντριβής, έσπευσαν στο σημείο της συντριβής, αλλά ο πιλότος ήταν νεκρός.
Αυτό είναι το τίμημα του να είσαι πρώτος…
Παρά την έλλειψη μέσων, οι πρωτοπόροι της αεροπορικής τεχνολογίας ήταν οι πρώτοι που αναγνώρισαν τη σημασία του αεροπλάνου στον πόλεμο και το χρησιμοποίησαν για πολεμικούς σκοπούς. Έπρεπε – και πολλές φορές – ήξεραν μόνο δόξα. Ταπείνωσαν έναν πανίσχυρος εχθρός που μαρτυρούσε το μεγαλείο της ελληνικής ψυχής.
Αυτοί οι ένδοξοι αθάνατοι νεκροί, που έχουν πέσει για το μεγαλείο της Ελλάδας και την πρόοδο της Πολεμικής Αεροπορίας, έχουν, λοιπόν, ιερό καθήκον και υποχρέωση να τους τιμήσουν και να τους απαθανατίσουν. Είναι όμως παράδειγμα για τις επόμενες γενιές να τις διαφωτίσουν για την πραγματοποίηση σπουδαίου έργου και την υπεράσπιση των υψηλών αξιών Καθημερινά προστατεύουμε τον εναέριο χώρο του Αιγαίου πελάγους από άκρη σε άκρη. Ας ζήσει αιώνια η μνήμη τους.
Στο σημείο της συντριβής, υπάρχει ένα τσιμεντένιο μνημείο που καταγράφει τα ονόματα όσων έπεσαν, μια υπενθύμιση ότι η ελευθερία έχει υψηλό τίμημα…
σάλτσα: onlarissa.gr
Πηγή: magnesianews.gr