Η δημοσιογράφος Cheline Tadross, η οποία υπογράφει το αυτοβιογραφικό της βιβλίο Taking Sides: A Memoir About Love, War and Changing the World, είπε στον Guardian μια αληθινή ιστορία που αποδεικνύει ότι όλα είναι δυνατά. Ήταν μια δοκιμή, αλλά πήρα το χάπι.
Η Tadros και ο πρώην σύντροφός της ζούσαν μαζί στο Κάιρο και εργάζονταν ως δημοσιογράφοι, όπου κάλυψαν τα γεγονότα της λεγόμενης «Αραβικής Άνοιξης». Όμως, παρά τις διακρίσεις που αντιμετώπισαν ο ίδιος και η ομάδα του, ο Tadros ήταν εξαντλημένος και απογοητευμένος και δεν ήταν σίγουρος αν ήθελε να συνεχίσει τη δημοσιογραφία. “Ένιωθα ότι δεν έκανα τίποτα για να αλλάξω τις ζωές των ανθρώπων που κάλυπτα. Δεν με ενδιέφερε πια να εξηγήσω απλώς τα άσχημα γεγονότα. Ήθελα να το σταματήσω.” Έτσι, στράφηκε στη Διεθνή Αμνηστία, όπου άνοιξε μια θέση και Επικοινώνησε μαζί της για μια συνέντευξη στο Zoom. “Η συνέντευξη ήταν διαθέσιμη μόνο το πρωί της ημέρας του γάμου. Δίσταζα να κάνω μια τόσο δραστική αλλαγή καριέρας. , όλοι είπαν ότι ήμουν τρελός που ήθελα να αφήσω μια τόσο μεγάλη καριέρα στο απόγειο της ζωής μου.”
Οι σκέψεις της διακόπηκαν όταν ο σύντροφός της άνοιξε την πόρτα και είπε: «Θέλω να μιλήσουμε». “Το πρόσωπό του χλόμιασε και η φωνή του έτρεμε. Άρχισε να μου λέει για τους γονείς του που μάλωναν για τα προσκλητήρια του γάμου και μου είπε, “Δεν θέλει να παντρευτούμε.” Δεν νομίζω ότι σε αγαπώ αρκετά. ” αυτός είπε. “Μάζεψε τα πράγματά του και έφυγε. Όταν εμφανίστηκαν οι γονείς μου 45 λεπτά αργότερα, είχα βάλει τα πράγματά μου σε μια σακούλα σκουπιδιών. Έβγαλα το δαχτυλίδι των αρραβώνων μου, που έπρεπε να φορέσω εκείνο το απόγευμα. Το έβαλα στο τραπέζι δίπλα στη βέρα μου και οι τρεις μας επιβιβαστήκαμε στην πρώτη πτήση από το Κάιρο».
Επέστρεψε στη γενέτειρά της, το Λονδίνο. «Το επόμενο πρωί, όταν ο ήλιος άρχισε να ανατέλλει, βγήκα από το σπίτι με τις πιτζάμες μου, διέσχισα τον κεντρικό δρόμο και στάθηκα στη μέση. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα εμφανίστηκε ο πατέρας μου. Το άρπαξα και το τράβηξα ξανά στο πεζοδρόμιο .Καθίσαμε στο σκληρό μπετόν για λίγα λεπτά μέχρι να μπορέσω να αναπνεύσω. Δεν ξέρω τι θα έκανα εκείνη τη μέρα».
Την ίδια μέρα, καθώς έκανε κύλιση στα μηνύματα στο κινητό της, είδε ένα μήνυμα από τη Διεθνή Αμνηστία που την ενημέρωνε ότι η συνέντευξή της είχε ακυρωθεί επειδή δεν εμφανίστηκε στη βιντεοκλήση. “Τους είπα ότι είχε συμβεί κάτι απροσδόκητο και ζήτησα συγγνώμη και άλλη μια ευκαιρία. Τους είπα ότι ήμουν τώρα στο Λονδίνο και θα μπορούσα να συναντηθώ από κοντά.” Τι την κρατά πια στην Αίγυπτο; Σε λίγο, όλες οι αμφιβολίες της εξαφανίστηκαν. «Μέχρι το απόγευμα, κόντρα σε όλες τις πιθανότητες, είχα αποδεχτεί τη δουλειά και παρόλο που η ζωή μου όπως την ήξερα διαλύθηκε μέσα σε 48 ώρες, μου είπε τι έπρεπε να κάνω. Μου έδωσε το κουράγιο να ξεκινήσω να δουλεύω.
“Επτά χρόνια αργότερα, εξακολουθώ να εργάζομαι ως εκπρόσωπος των Ηνωμένων Εθνών στη Διεθνή Αμνηστία. Τώρα προσπαθώ να κάνω κάτι για τα ζητήματα που έχω παρατηρήσει και τεκμηριώσει ως δημοσιογράφος. Απονομή δικαιοσύνης στους επιζώντες του πολέμου. Αλλά ακόμη και αγωνιζόμενος για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε διαφορετικές χώρες, είναι δική μου ευθύνη να προσπαθήσω να κάνω τη διαφορά στις ζωές των ανθρώπων υποστηρίζοντας την αλλαγή πολιτικής.
“Μόλις ο σύντροφός μου με άφησε, μπόρεσα να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου και να αποδεχτώ το μέρος του που ήθελε να είναι δραστήριος. Με οδήγησε στην ευτυχία με κάποιον που πραγματικά με αγαπούσε και με έκανε να νιώθω ασφαλής. Η ζωή μου Δεν πήγε όπως το είχα σχεδιάσει, αλλά τελικά ήμουν εκεί που ήθελα να είμαι μαζί. Μπόρεσα να περάσω χρόνο με τον κατάλληλο άνθρωπο».
Πηγή: https://www.marieclaire.gr/
Πηγή: magnesianews.gr