Η βιωσιμότητα του χρέους της Ελλάδας έχει περάσει συχνά τεστ, με τις προβλέψεις να υποδεικνύουν την πτώση του τα επόμενα χρόνια καθώς εκτιμάται ότι είναι δυνατή η επιστροφή στο πρωτογενές πλεόνασμα. Οι προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δείχνουν ότι η Ελλάδα θα επιτύχει τη μεγαλύτερη μείωση του χρέους της γενικής κυβέρνησης στην ΕΕ έως το τέλος του 2023.

Συγκρίνοντας τις επιδόσεις των χωρών από το 2019, η Ελλάδα θα μειώσει το χρέος της ως ποσοστό του ΑΕΠ κατά 18,4%, φτάνοντας στο 161,9% του ΑΕΠ έως το τέλος του 2023 από 180,3% το 2019. Το χρέος κορυφώθηκε στο 206,3% λόγω της υγειονομικής κρίσης, αλλά το ΑΕΠ θα επιβραδυνθεί στο 194,5% το 2021 και αναμένεται να μειωθεί περαιτέρω στο 171,1% του ΑΕΠ φέτος και στο 161,9% μέχρι το τέλος του 2023.

Σύμφωνα με την Έκθεση Βιωσιμότητας που εκδόθηκε παράλληλα με την ενδιάμεση έκθεση του διοικητή, στο σενάριο της ΤτΕ για την περίοδο 2022-2060, παρά την παρατηρούμενη άνοδο των αποδόσεων των ελληνικών κρατικών ομολόγων, μεσοπρόθεσμα, οι κίνδυνοι για τη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους παραμένουν περιορισμένοι. Αυτό εξαρτάται από τον προσωρινό χαρακτήρα των δημοσιονομικών μέτρων που έχουν ληφθεί σε σχέση με την πανδημία και την ενεργειακή κρίση και την αποτελεσματική χρήση των ευρωπαϊκών πόρων ανάκαμψης και μηχανισμών ανθεκτικότητας (RRFΠερισσότερα).

Αβεβαιότητα και γήρανση

Ωστόσο, η ΤτΕ τονίζει ότι μακροπρόθεσμα αναμένεται αυξημένη αβεβαιότητα. Και αυτό γιατί η σταδιακή αναχρηματοδότηση του συσσωρευμένου χρέους προς το δημόσιο τομέα με όρους αγοράς αυξάνει την έκθεση του ελληνικού κράτους στον κίνδυνο επιτοκίου, χωρίς να αφήνει περιθώρια χαλάρωσης. Παραδοχή πρωτογενούς πλεονάσματος.

Η υπόθεση ότι το ΣτΕ συμπεριέλαβε στο βασικό σενάριο είναι και το κόστος γήρανσης.Βασικό σενάριο της έκθεσης έκθεση γήρανσης Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το 2021, η εξοικονόμηση κόστους γήρανσης της Ελλάδας θα φτάσει το 1,9% του ΑΕΠ κατά την περίοδο 2019-2045, επεκτείνοντας το 3,7% του ΑΕΠ έως το 2070. Αυτό περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις ύψους περίπου 11 δισ. ευρώ έως το 2040.και προσαρμογές μετρητών λόγω αναβαλλόμενων πληρωμών τόκων για τα περισσότερα δάνεια EFSFΠερισσότερα Πληρωμές επιχορηγήσεων και δανείων από αυτόν τον πόρο μέχρι το 2032 RRFΠερισσότερα και εκτίμηση της επίδρασης της ανταλλαγής επιτοκίων (ανταλλαγή επιτοκίων).

Κίνδυνος

Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος, τα υφιστάμενα ευνοϊκά χαρακτηριστικά του συσσωρευμένου χρέους δεν συνιστούν «τυχερά» και ότι το δημόσιο χρέος είναι βιώσιμο κατά την επερχόμενη σταδιακή αναχρηματοδότηση των δανείων με ευνοϊκούς όρους προς το δημόσιο, δίνοντας άφθονες ευκαιρίες παραμονής. συνθήκες της αγοράς. Τα αποτελέσματα της προσομοίωσης δείχνουν ότι ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ είναι ο καθοριστικός παράγοντας του επιτοκίου αναχρηματοδότησης.

Έχοντας υπόψη ότι τα βασικά επιτόκια δεν αναμένεται να επανέλθουν στα προ κρίσης επίπεδα, ακόμη και αν ο πληθωρισμός υποχωρήσει, προτεραιότητα για την οικονομική πολιτική τα επόμενα χρόνια θα πρέπει να είναι η ταχεία χαλάρωση του. Μετά το τέλος του μεσοπρόθεσμου (2032), οι κίνδυνοι βιωσιμότητας του δημόσιου χρέους φαίνεται επομένως να αυξάνονται σημαντικά, καθιστώντας πιο ευάλωτο σε δυσμενείς κραδασμούς καθώς αλλάζουν οι δομές του δημόσιου χρέους.

Η επόμενη δεκαετία παρουσιάζει μια χρυσή ευκαιρία για ταχεία απομόχλευση του δημόσιου χρέους. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, παρά τις αυξανόμενες αποδόσεις σε νέες εκδόσεις, μόνο ένα μικρό ποσοστό του χρέους αναμένεται να αναχρηματοδοτείται κάθε χρόνο με τους όρους της αγοράς. Ο κλάδος αντισταθμίζει τον κίνδυνο επιτοκίου.Επιπλέον, αναμένεται ότι ο ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης θα αυξηθεί σημαντικά λόγω της αποτελεσματικής χρήσης των πόρων. RRFΠερισσότερα Εκτεταμένες επενδύσεις και εφαρμογή μεταρρυθμίσεων. Ως εκ τούτου, οι έμμεσες διαφορές επιτοκίου προς ανάπτυξη εκτιμάται ότι θα παραμείνουν ευνοϊκές παρά την αναμενόμενη επιδείνωση των χρηματοοικονομικών συνθηκών.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, οι βασικοί στόχοι της μελλοντικής οικονομικής πολιτικής θα πρέπει να είναι: (α) Με την εξασφάλιση αξιολόγησης επενδυτικού βαθμού, αναμένεται να περιορίσει τη μεταβλητότητα της αγοράς κρατικών ομολόγων, να διευρύνει την επενδυτική βάση των κρατικών ομολόγων και να περιορίσει την αύξηση του κόστους δανεισμού. (β) τη διατήρηση της δημοσιονομικής αξιοπιστίας με την επιστροφή σε ένα ρεαλιστικό υποκείμενο πλεόνασμα και (γ) την αποτελεσματική χρήση των πόρων του. RRFΠερισσότεραδιευρύνει το αναπτυξιακό δυναμικό της οικονομίας και διευκολύνει την επίτευξη όλων των προτεραιοτήτων πολιτικής.

● Βασικό σενάριο

Το βασικό μας σενάριο υποθέτει ότι το πρωτογενές πλεόνασμα θα αυξηθεί από το 2023, θα διευρυνθεί στο 2,0% του ΑΕΠ το 2025 και θα παραμείνει σε αυτό το επίπεδο επ’ αόριστον. Ο δημοσιονομικός χώρος από τις εκτιμώμενες μειώσεις του κόστους γήρανσης θεωρείται ότι χρησιμοποιείται για να καταστεί το μείγμα δημοσιονομικής πολιτικής πιο φιλικό προς την ανάπτυξη. Ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ αναμένεται να διαγράψει μια βιώσιμη τροχιά αποκλιμάκωσης, αλλά παραμένει πάνω από το 100% του ΑΕΠ μεσοπρόθεσμα, φτάνοντας το 61% του ΑΕΠ το 2060. Οι συνολικές οικονομικές ανάγκες του κράτους θα παραμείνουν κοντά, αλλά εντός του 15% του ΑΕΠ μεσοπρόθεσμα, και σε κάθε περίπτωση εντός του ορίου μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του 20% του ΑΕΠ.

Η προσαρμογή του ελλείμματος του χρέους θα είναι κατά μέσο όρο 0,0% του ΑΕΠ από το 2022 έως το 2060. Κατά μέσο όρο, ο ρυθμός μεταβολής του πραγματικού ΑΕΠ από το 2022 έως το 2060 θα είναι 1,8%. Σε συνδυασμό με την υπόθεση μακροπρόθεσμου ρυθμού μεταβολής 2% στον αποπληθωριστή του ΑΕΠ, το παραγωγικό κενό θα εισέλθει σε θετικό έδαφος το 2022 και θα καταργηθεί σταδιακά έως το 2030.

Τα επιτόκια των υφιστάμενων ομολόγων ακολουθούν τις παραδοχές του ΕνΔΤΚ του Ιουλίου 2022. EFSFΠερισσότερα και το δικό του ESMτο οποίο συγκλίνει στο 4,0% το 2050. EFSFΠερισσότερα Οι εξαγορές χρέους ανήλθαν σε 11,3 δισ. ευρώ.επιτόκιο δανείου GLF υπολογίζεται ως μπάλα γιούρι 3 μήνες συν 50 mv ανταλαγή καλύπτει ολόκληρο το απόθεμα των δανείων GLFΚάθε χρόνο εκδίδονται ομόλογα 3, 5, 7 και 10 ετών με σταθερούς λόγους 10%, 40%, 25% και 25% αντίστοιχα. Αυτό αντιστοιχεί σε μια μέση σταθμισμένη περίοδο 6,6 ετών και συνάδει με τα ιστορικά δεδομένα πριν από την έναρξη της κρίσης χρέους. Οι αποδόσεις νέων εκδόσεων 10 ετών προσδιορίζονται ενδογενώς με βάση ένα μοντέλο συντελεστών μεταβλητής χρονικής περιόδου. Χονδροϊάνης και παπά Οικονόμου (2022).

στη χειρότερη περίπτωση

Τα σενάρια 2-6 περιέχουν σενάρια που είναι χειρότερα από το βασικό σενάριο. Το σενάριο 7 περιέχει ένα πιο ευνοϊκό σενάριο. Το σενάριο 8, από την άλλη, είναι ένας δυσμενής συνδυασμός των σεναρίων 2-5.

● Για το σενάριο 2

Οι ρυθμοί μεταβολής του πραγματικού και του δυνητικού ΑΕΠ είναι RRFΠερισσότερα Εξοικονόμηση από το κόστος απαξίωσης που δεν χρησιμοποιούνται αποτελεσματικά ή/και δεν χρησιμοποιούνται για τη βελτίωση της χρηματοοικονομικής δομής. Δεδομένων των υπόλοιπων παραδοχών και της ενδογενούς σύνθεσης των επιτοκίων αναχρηματοδότησης, αυτό οδηγεί σε αύξηση 28% του δείκτη χρέους προς ΑΕΠ το 2060. Φεγγάρι. (βλ. Διάγραμμα Β), οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες προς το ΑΕΠ (ΑΕΠ) αυξάνονται κατά 5%. Φεγγάρι. (βλ. Διάγραμμα Γ), το επιτόκιο αναχρηματοδότησης κυμαίνεται κατά 20 bp υψηλότερα. Μέσος όρος για την περίοδο 2022-2060.

● Στο σενάριο 3

Το βασικό αποτέλεσμα για όλα τα έτη είναι η μείωση του ΑΕΠ κατά 1% σε σύγκριση με τη βασική περίπτωση. Αυτό είναι αποτέλεσμα της δημοσιονομικής κόπωσης και της διαιώνισης ορισμένων από τα προσωρινά μέτρα ανακούφισης που ελήφθησαν σε σχέση με την ενεργειακή κρίση. Αυτό θα αυξήσει το χρέος προς το ΑΕΠ στο 52% το 2060. Φεγγάρι. Έχει επίσης 10% υψηλότερο λόγο AXA προς ΑΕΠ. Φεγγάρι. , ενώ το επιτόκιο αναχρηματοδότησης είναι υψηλότερο κατά 40 μ.β. Μέσος όρος για την περίοδο 2022-2060.

Αυτό το σενάριο οδηγεί σε υπέρβαση του ορίου του 20% του ΑΕΠ της AXA μακροπρόθεσμα, αναστέλλοντας την πτωτική τάση του λόγου χρέους/ΑΕΠ. Είναι σαφές ότι η μείωση του δημοσιονομικού στόχου κατά 1% του ΑΕΠ, μαζί με άλλους υπό εξέταση κινδύνους, θέτει τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του χρέους σε μη διαχειρίσιμο κίνδυνο.

● Στο σενάριο 4

Εξετάζει τον αντίκτυπο μιας επίμονης αύξησης της διεθνούς αβεβαιότητας. Αυτό παραμένει μία τυπική απόκλιση πάνω από τον ιστορικό μέσο όρο, σε συνδυασμό με μόνιμη αύξηση της κλίσης της καμπύλης αποδόσεων κατά μία τυπική απόκλιση και αύξηση των 10ετών ομολόγων. Απόδοση 100 mv Αυτό θα αύξανε το χρέος προς το ΑΕΠ κατά 13% το 2060. Φεγγάρι. Έχει επίσης 2% υψηλότερο λόγο AXA προς ΑΕΠ. Φεγγάρι. Εν τω μεταξύ, το επιτόκιο αναχρηματοδότησης είναι υψηλότερο κατά 80 μ.β. Μέσος όρος για την περίοδο 2022-2060.

● Στο σενάριο 5

Εξετάζουμε τις επιπτώσεις της αυξημένης έντασης και της διάρκειας των πληθωριστικών πιέσεων στην Ευρωζώνη που οδηγούν σε περαιτέρω συσταλτική μετατόπιση της νομισματικής πολιτικής. Ειδικότερα, ο εναρμονισμένος ρυθμός πληθωρισμού για την Ευρωζώνη είναι 1,7%. Φεγγάρι. Είναι υψηλότερο από το Βασικό Σενάριο για τα τρία πρώτα χρόνια της προσομοίωσης και επανέρχεται στο 2%, ένα χρόνο αργότερα από το σενάριο βάσης.Ταυτόχρονα, μηδενικό επιτόκιο κινδύνου και τριμηνιαίο επιτόκιο το 2023 μπάλα γιούρι Αύξηση 50 MP Αυτό θα αυξήσει το χρέος προς το ΑΕΠ κατά 7% το 2060. Φεγγάρι. Έχει επίσης 1% υψηλότερο λόγο AXA προς ΑΕΠ. Φεγγάρι. , ενώ το επιτόκιο αναχρηματοδότησης είναι υψηλότερο κατά 50 μ.β. Μέσος όρος για την περίοδο 2022-2060.

● Στο σενάριο 6

Εξετάζεται ο αντίκτυπος μιας ταχύτερης απόσυρσης του χαρτοφυλακίου του Ευρωσυστήματος, το οποίο περιορίζεται στο 1 τρισ. ευρώ το 2032, σταδιακά στο μηδέν μέχρι το 2050. Αυτό θα αυξήσει το χρέος προς το ΑΕΠ κατά 35% το 2060. δευτ. και 7% στην υψηλότερη AXA έναντι του ΑΕΠ. Τη Δευτέρα, εν τω μεταξύ, τα επιτόκια αναχρηματοδότησης ήταν υψηλότερα κατά 150 μ.β. Μέσος όρος για την περίοδο 2022-2060.

● Στο σενάριο 7

Εξετάζεται ο αντίκτυπος των ταχύτερων βελτιώσεων της πιστοληπτικής ικανότητας. Ειδικότερα, εφόσον το χρέος υπερβαίνει το 60% και η μέγιστη πιστοληπτική ικανότητα επιτυγχάνεται τη δεκαετία του 2040, η βασική υπόθεση για ανώτατο όριο αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας Α+ αίρεται, οδηγώντας σε χρέος προς το ΑΕΠ 6% το 2060. Φεγγάρι. Επίσης, ο δείκτης ΑΕΠ της AXA μειώνεται κατά 1%. Εν τω μεταξύ, το επιτόκιο αναχρηματοδότησης είναι χαμηλότερο κατά 20 μ.β. Μέσος όρος για την περίοδο 2022-2060.

●Σενάριο 8

Αυτό συνδυάζει τις παραδοχές των σεναρίων 2, 3, 4 και 5, όπου το δημόσιο χρέος καθίσταται μη βιώσιμο μακροπρόθεσμα καθώς αυξάνεται ο λόγος χρέους και ΣΔΣ προς ΑΕΠ. Η πεισματικά κοντόφθαλμη στάση από την πλευρά της δημοσιονομικής πολιτικής και η παντελής έλλειψη διορθωτικών μέτρων, πέραν της ταυτόχρονης υλοποίησης αρνητικών εξωτερικών επιπτώσεων, είναι ένα άκρως δυσμενές σενάριο. Ακόμη και σε αυτό το σενάριο, αξίζει να τονιστεί το γεγονός ότι ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ μειώνεται και η ΑΧΑ παραμένει εντός του ορίου του 15% του ΑΕΠ μέχρι τις αρχές της επόμενης δεκαετίας. Αυτό υπογραμμίζει τη σημασία των εξαιρετικά ευνοϊκών χαρακτηριστικών του υπάρχοντος αποθέματος χρέους, το οποίο παρέχει μεγάλο περιθώριο για διορθωτικά μέτρα. Ταυτόχρονα, ωστόσο, το σενάριο επισημαίνει ότι η χαλάρωση του δείκτη χρέους προς το ΑΕΠ και η διατήρηση του AXA σε διαχειρίσιμο επίπεδο μεσοπρόθεσμα δεν θα πρέπει να εφησυχάζουν, καθώς δεν μπορούν να ληφθούν έγκαιρα διορθωτικά μέτρα. Η θεραπεία μπορεί να είναι ακριβή μακροπρόθεσμα.

σάλτσα: ΟΤ

Πηγή: magnesianews.gr