Εντυπωσιακά είναι τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για τον κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού. 1 στα 4 νοικοκυριά ζει σε συνθήκες φτώχειας.
Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, η Κρήτη, η Αττική, το Νότιο Αιγαίο, η Ήπειρος και η Θεσσαλία έχουν χαμηλότερα ποσοστά κινδύνου φτώχειας από το σύνολο της χώρας.
Το όριο της φτώχειας στη χώρα είναι 5.712 ευρώ ετησίως για ένα μόνο νοικοκυριό και 11.995 ευρώ για δύο ενήλικες και δύο εξαρτώμενα παιδιά κάτω των 14 ετών. Καθορίζεται επίσης στο 60% του εκτιμώμενου διάμεσου ισοδύναμου διαθέσιμου εισοδήματος των 9.520 ευρώ του νοικοκυριού, ενώ το μέσο ετήσιο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών της χώρας εκτιμάται σε 18.563 ευρώ.
Πέρυσι (εισόδημα το 2021), το 18,8% του συνολικού πληθυσμού βρισκόταν σε κίνδυνο φτώχειας, μειωμένο κατά 0,8% σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Το 14,6% των νοικοκυριών είπε ότι το εισόδημά τους αυξήθηκε τους τελευταίους 12 μήνες, το 15% είπε ότι μειώθηκε και το 70,4% είπε ότι παρέμεινε το ίδιο. Ο κύριος λόγος αύξησης ή μείωσης του εισοδήματος ήταν 26,1%, εκ των οποίων το 6,1% είπε ότι το εισόδημά του αυξήθηκε και το 20% ότι μειώθηκε.
Η έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ για τους κινδύνους της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού αποκαλύπτει επίσης:
Τα νοικοκυριά που κινδυνεύουν από τη φτώχεια υπολογίζονται σε 742.235 σε σύνολο 4.049.102 νοικοκυριών με εκτιμώμενα 1.945.199 μέλη σε ένα εκτιμώμενο σύνολο 10.399.329 νοικοκυριών στη χώρα.
Πέντε περιφέρειες (Κρήτη, Αττική, Νότιο Αιγαίο, Ήπειρος, Θεσσαλία) έχουν χαμηλότερα ποσοστά κινδύνου φτώχειας από το σύνολο της χώρας, ενώ οι υπόλοιπες οκτώ περιφέρειες (Ιόνια Νησιά, Βόρειο Αιγαίο, Δυτική Ελλάδα, Πελοπόννησος, Δυτική Μακεδονία, Ελλάδα Κεντρική, Κεντρική Μακεδονία, Ανατολική Μακεδονία και Θράκη) έχουν υψηλότερες αντίστοιχες αναλογίες.
Ο κίνδυνος φτώχειας υπολογίζεται σε 7,2, 25,9% για όσους έχουν ολοκληρώσει την προσχολική, πρωτοβάθμια και πρώτη βαθμίδα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και 18% για όσους έχουν ολοκληρώσει τη δεύτερη και τη μεταδευτεροβάθμια εκπαίδευση. % όσων ολοκλήρωσαν το πρώτο και το δεύτερο στάδιο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Πριν από την εφαρμογή όλων των κοινωνικών μεταβιβάσεων (δηλαδή εξαιρουμένων των κοινωνικών παροχών και των συντάξεων στο συνολικό διαθέσιμο εισόδημα του νοικοκυριού), το ποσοστό κινδύνου φτώχειας είναι 46,1%, ενώ συμπεριλαμβανομένων μόνο των συντάξεων, όχι των κοινωνικών παροχών, είναι 23,6%.
Όσον αφορά τις κοινωνικές παροχές, τα επιδόματα κοινωνικής πρόνοιας (ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, επιδόματα στέγασης, παροχές θέρμανσης, κ.λπ.), οικογενειακά επιδόματα (επιδόματα τέκνου κ.λπ.), επιδόματα ανεργίας, ασθένειας, αναπηρίας ή ανικανότητας ή παροχές ή επιδόματα εκπαίδευσης.
Δεδομένου ότι το ποσοστό κινδύνου φτώχειας μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις είναι 18,8%, διαπιστώνουμε ότι οι κοινωνικές παροχές συμβάλλουν σε μείωση κατά 4,8% του ποσοστού κινδύνου φτώχειας, ακολουθούμενες από τις συντάξεις σε μείωση 22,5%. Οι συνολικές κοινωνικές μεταβιβάσεις μειώνουν το ποσοστό κινδύνου φτώχειας κατά 27,3%.
Οι γυναίκες (19,4%) κινδυνεύουν περισσότερο από τη φτώχεια από τους άνδρες (18,2%). Το 2022, σε σύγκριση με το 2021, το ποσοστό των ανδρών και των γυναικών που κινδυνεύουν από τη φτώχεια θα μειωθεί κατά 0,4% και 1,2%, αντίστοιχα.
Ο κίνδυνος φτώχειας για τα άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω εκτιμάται σε 17,6% για τις γυναίκες και 13,6% για τους άνδρες. Ο κίνδυνος φτώχειας για τα άτομα ηλικίας 75 ετών και άνω εκτιμάται σε 16,8% και για τα άτομα κάτω των 75 ετών σε 19,1%. Ο κίνδυνος φτώχειας για τις γυναίκες ηλικίας 75 ετών και άνω υπολογίζεται σε 19,5%, έναντι 13% για τους άνδρες της ίδιας ηλικιακής ομάδας.
Τα νοικοκυριά με ένα ή περισσότερα εξαρτώμενα παιδιά είχαν 37,7% κίνδυνο φτώχειας, το 21,7% είχε τρία ή περισσότερα εξαρτώμενα παιδιά, δύο ενήλικες και δύο εξαρτώμενα παιδιά Τα νοικοκυριά είναι 18,9%.
Οι εργαζόμενοι άνω των 18 ετών έχουν μικρότερο κίνδυνο να πέσουν στη φτώχεια σε σύγκριση με εκείνους που είναι άνεργοι ή οικονομικά ανενεργοί (όπως οι νοικοκυρές). Το ποσοστό κινδύνου φτώχειας για τους εργαζόμενους ηλικίας 18 ετών και άνω είναι 10,6%, μειωμένο κατά 0,7% από το 2021.
Τα ποσοστά κινδύνου φτώχειας για τις εργαζόμενες γυναίκες ηλικίας 18 ετών και άνω μειώθηκαν κατά 1,1 ποσοστιαίες μονάδες και τα αντίστοιχα ποσοστά φτώχειας για τους εργαζόμενους άνδρες μειώθηκαν κατά 0,3 ποσοστιαίες μονάδες, με αντίστοιχα ποσοστά 7,7% και 12,7%.
Για τους ανέργους, ο κίνδυνος φτώχειας είναι σημαντικά υψηλότερος, φθάνοντας στο 43,6%, με μεγάλη διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών (51,8% και 37% αντίστοιχα). Ο κίνδυνος φτώχειας μεταξύ των οικονομικά μη ενεργών ατόμων (εξαιρουμένων των συνταξιούχων) αυξήθηκε κατά 1,8 ποσοστιαίες μονάδες από το 2021 σε 29,1%.
Ο κίνδυνος φτώχειας για τους εργαζόμενους πλήρους απασχόλησης είναι 9,9%, έναντι 18,4% για τους εργαζόμενους με μερική απασχόληση.
Ο κίνδυνος φτώχειας φτάνει το 18,8% για τα νοικοκυριά που ζουν σε ιδιόκτητες κατοικίες και το 19% για τα νοικοκυριά που ζουν σε ενοικιαζόμενες κατοικίες. Τα παιδιά ηλικίας 0-17 ετών που έχουν σπίτι έχουν 23,6% κίνδυνο φτώχειας, ενώ εκείνα της ίδιας ηλικιακής ομάδας που έχουν σπίτι έχουν 19,9% κίνδυνο φτώχειας. Οι ιδιοκτήτες σπιτιού μεταξύ 18 και 64 ετών έχουν εκτιμώμενο κίνδυνο φτώχειας 19%, ενώ οι ενοικιαστές στην ίδια ηλικιακή ομάδα έχουν εκτιμώμενο κίνδυνο 18,8%.
Παράλληλα, σύμφωνα με τον αναθεωρημένο ορισμό, ο πληθυσμός που κινδυνεύει από φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό έφτασε το 26,3% του πληθυσμού της χώρας (2.722.000), μειωμένος κατά 2% από το 2021 (28,3%), παρουσιάζοντας μείωση. Να σημειωθεί ότι στο πλαίσιο του προγράμματος «Ευρώπη 2030» έχουν τεθεί στόχοι για την καταπολέμηση της φτώχειας. Μέχρι το 2030, 5 εκατομμύρια από αυτά θα είναι κοινωνικά αποκλεισμένα παιδιά.
Με βάση τους ορισμούς των παραπάνω δεικτών που ισχύουν έως το 2020, ο πληθυσμός που κινδυνεύει από φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό έφτασε το 29,1% του πληθυσμού της χώρας (3.006.300 άτομα), έναντι 0,4% το 2021. Έχει επισημανθεί ότι η Στο πλαίσιο του προγράμματος «Ευρώπη 2020» για την καταπολέμηση της φτώχειας, ο στόχος είναι να «μειωθούν 20 εκατομμύρια άνθρωποι που κινδυνεύουν ή κινδυνεύουν από τη φτώχεια ή τον κοινωνικό αποκλεισμό έως το 2020». «Αυτό ήταν.
Η μείωση του ποσοστού κινδύνου φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού (δείκτης που περιλαμβάνει τους επιμέρους δείκτες φτώχειας, υλικής και κοινωνικής στέρησης και κινδύνου χαμηλής έντασης εργασίας) οφείλεται στη μείωση του ποσοστού του πληθυσμού με χαμηλή ένταση εργασίας. Θα αυξηθεί από 12,1% το 2021 σε 9,5% το 2022 και το ποσοστό του πληθυσμού που κινδυνεύει από τη φτώχεια θα αυξηθεί από 19,6% το 2021 σε 18,8% το 2022. Ο κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού είναι υψηλότερος στα παιδιά κάτω των 17 ετών (28, 1%).
Πηγή: magnesianews.gr